فقدان یک مادر

بسم الله الرحمن الرحیم

انا لله و انا الیه راجعون

کهولت سن، سکته و آلزایمر، موجب شده بود، مادری 84 ساله، که هشت سال از عمرش را بر روی تخت بیماری سپری کرده بود، چنان تکیده و نحیف شود، که از او جز پوست و استخوانی نماند. عمر پرکار و پرثمرش، به زحمت و تلاش ِ معاش و به نماز و طاعت و عبادت سپری شد،  نه فرزند آبرومند ( دو پسر و هفت دختر) تربیت کرد، که خانم من آخرین دختر او و یکی از غمگساران روزهای بیماریش بود.  

بله این مادر به همراه همسرش تنه ی درخت تناور خانواده ای بود که شاخ و برگ فراوانی داشت، دو روز پیش، همگی پسرها و دختر ها و عروسها و دامادها و نوه ها و نتیجه هایش از اطراف و اکناف، بدورش جمع شدیم و او را در بهشت زهرا با احترامی که شایسته اش بود، در جوار همسرش دفن کردیم و ساعاتی قبل هم مراسم ختم او بود.

او اهل دین و عاشق قران و سفر حج و کربلا و سوریه و عتبات بود. لطف خدا شامل حالش بود و موعد اجلش را هم اینطور رقم زد که درست ظهر عاشورا دنیا را به سوی عقبا ترک کرده و به همسر مرحومش بپیوندد. زین پس، ظهر عاشورا برای ما داغی مضاعف است و علاوه بر عزای سالار شهیدان، یادآور فقدان این مادر دلسوز و مهربان نیز خواهد بود.  

زندگی ادامه دارد و معلوم نیست، کی نوبت به من و ما برسد.پس این روزهای عمر را پیش از اجل مقدر، قدر بدانیم. از شما دوستان مومن و دیندارم خواهش می کنم نثار روح او فاتحه ای بخوانید، امیدم به خداست که، روحش با دعای خیری که بدرقه ی راهش می کنیم، قرین رحمت الاهی شود. ممنونم از دعای خیر همه ی شما.